WS100

Það var frekar kalt i Kanada og USA dagana fyrir hlaupid og náði ég mér í slæma kvefpest föstudaginn fyrir hlaupid og var ekkert of bjartsynn á að ég gæti lagt af stað þegar ég lagðist á koddann kl 21:00 um kvöldið. 

Var þó skárri þegar ég vaknaði og græjaði mig í fötinn og náði í númerið.  Eftir startið gekk ég nokkuð greiðlega upp fyrstu brekkuna, hljóp 3-4 sinnum smá spotta til að prófa lappirnar en annars var þetta of bratt til að hlaupa, amk fyrir mig.  Þegar yfir tindinn var komið la leiðin yfir snjóbreiðu næstu 8 km eða svo.  Ákvað að hengja mig í 15 manna hóp og hlaupa aftastur, þannig gat ég valið bestu leiðina þegar ég sæi hvernig hinir hlypu hana.  Stor hluti af leiðinni var í lækjarfarvegum og snjóslabbi og hraðinn ekki mikill enda hlaupararnir endalaust á hausnum.  Helt bara rólegri ferð fyrir aftan þá og passaði mig á því að misstíga mig ekki. 

Þegar niður úr þessu var komið tók við vegur næstu ca. 20 km, bæði niðurámóti og á flatlendi.  Reyndi að halda rólegu tempói en nýta mér jafnframt það að það var þægilegt hitastig.   Við Duncan Canyon var byrjað að hitna og ég tók þá ákvörðun að labba sem mest yfir hádaginn eða fra ca. 9-10 vel fram yfir hádegi, amk til 3-4 eða þar til það færi að kólna (ca. til Forrest hill).  Hafði ekki fengið neina hitaþjálfun af viti þar sem Norðmenn lokuðu sundlauginni fra apríl til maí. 

   Setti stefnuna á að vera í Forrest hill vel eftir fimm um daginn. Það gekk ágætlega, fullt af fólki tók fram úr mér á þessum parti og spurði hvort ekki væri allt í lagi og ég sagði bara eins og var að ég ætlaði að taka því rólega í sólinni, og það skyldi það vel þegar ég sagðist vera frá Íslandi.  Fra Duncan Canyon til Forrest hill leiddist mér eiginlega, bara ganga upp og niður.  Þó að Mont Blanc hlaupið sé með fleiri háum fjöllum þá fannst mér erfiðar andlega að fara upp þessar endalausu smá hæðir.   Töluverður snjór var í Robinson flat og eftir þá stöð villtist ég og fleiri hlauparar en þá hafði gulum veifum og flöggum verið komið fyrir á stórum bletti í skóginum og engin leið að vita hvert við áttum að hlaupa.  Það var ekki fyrr en við heyrðum aðra hlaupara kalla að við værum að fara ranga leið að við fundum út úr þessu rugli. 

Matalystin var ekki mikil en hún hverfur vanalegast þegar ég kvefast og fátt sem ég gat étið á drykkjarstöðvunum eða réttara sagt, maginn var ekki í stuði fyrir það sem var í boði.  Vínber og melónur ásamt geli var matseðill dagsins (og já þetta er viðbóður saman þegar borðað er í heilan dag)

Brekkurnar upp að Devils point og Michingan bluff voru frekar erfiðar enda vel heitt þar. Stoppaði dálítið lengi á Devil´s point þar sem íspinninn sem ég fékk var svo beinfrosinn að það tók dágóða stund að þíða hann upp í hitanum !

Frá Michigan Bluff var markmiðið að ná upp orku og koma fínn inn í Forrest hill.  Margir kvörðuðu yfir hitanum í giljunum og Portugali einn sem var alltaf í nágrenni við mig kvartaði mikið undan honum sem og fremstu hlauparar.  Hitinn angraði mig þó ekki mikið fyrri hluta leiðarinnar. 

Kom í Forrest hill nokkuð kátur á ca. 13:30 tímum og var bara rólegur. Fann aðeins fyrir blöðurmyndun undir táberginu báðum meginn en ákvað að kíkja ekkert á það, hlyti að þola það í nokkra klukkutíma í viðbót. 

Þegar ég lagði af stað frá Forrest hill fann ég að orkan var í góðu lagi og ég ekkert of stirrður fyrir hlaup, reyndar bara æstur í hlaup svo við rúlluðum frekar greitt niður frá Forrest hill og langleiðina niður að American river.  Þá byrjaði að dimma og mitt crew var með betra ljósið handan við ánna.  Fannst frekar erfitt og óöruggt að hlaupa með litla ljósið þannig að ég gekk síðasta partinn að stórum hluta. 

Við stöðinna við ánna fékk ég mér melónur og gel til viðbótar og það fór beint upp úr mér, taldi nóg komið af gelum í þessari keppni!

Fórum yfir ánna í gúmmíbát og var ræðarinn ánægður með að heyra að við værum frá Íslandi og sagðist vera á leið til Íslands næsta sumar til að vinna við fljótasiglingar.  Lítill heimur!

Hittum Allan Trans sem var í crewinu mínu við ánna og gengum með honum upp í Green gate stöðina.  Var bara í góðu standi og eftir að hafa skipt um ljós gengum við af stað, fórum fljótt að hlaupa og var það bara létt.  Þegar ég var ca. hálfnaður kom ég einu geli ofan í mig en þegar ég ætlaði að fá mér annað þá kúgaðist ég og létt það gott heita.  Rúllaði fínn niður að ALT stöðinni, frekar þyrstur þó því nóttin var heitari en ég átti von á.  Steig á vigtina og var rétt yfir en annars hafði ég alltaf verið á gramminu.  Þar sem ég var sá eini sem kom inn á stöðina fór ég eitthvað að tala við læknana og sagði að gelin gerðu mig vel grænan í framan og bara að hugsa um þau fengu mig til að kúgast.  A leið til drykkjarborðsins kallaði læknirinn í mig og spyr hvort að ég hafi pissað nýlega, ég kvað nei við og spurði hann þá hvort ég vildi ekki fá mér að drekka og athuga hvort ég gæti pissað.  Það var minnsta málið, langaði þó mest til að bruna í mark því mér leið mjög vel og orkustuðullinn hár.  Mér gekk þó ekkert að pissa, fékk reyndar frekar lítið að drekka. 

Læknunum stóð ekki á sama, ekki gátu þau látið mig fara eftir að vera búin að taka mig í sína umsjá og ekki búin að fá grænt ljós á mitt ástand svo á endanum tóku þau ákvörðun um að senda mig á sjúkrahús í tékk.  Það reyndist góð ákvörðun því nýrun höfðu fengið slattia af próteini frá niðurbroti í vöðvunum sem er ekki gott og maður vill hreinsa burt SNAREST.   Var þó ekki að pissa blóði eins og margir aðrir og læknirinn var feginn að ég hélt ekki áfram.  Allann þennan tíma leið mér mjög vel og fannst þetta bara vesen en betra að vera öruggur, engin sylgja er nýrnanna virði.   Hef sennilega fundið þetta á mér því rétt áður en ég fór út keypti ég auka tryggingu til að dekka svona áföll en þá hafði ég lesið alltof margar WS100 frásagnir sem höfðu endað þarna inni á þessu sama sjúkrahúsi.

@ws100

Var ad koma af Pre-race meeting.  Allt litur vel ut, ringdi i nott og sma udi nuna og vonandi ad tad hlyni ekki of mikid naestu klukkutimana.  Buid ad vera skyjad og undir 20 gradum i dag. 

klart ad tad verdur heljar baratta um fyrstu saetinn, margir their bestu maettir a svaedid.

Her fyrir nedan er linkur siduna og tar er ad finna link a timana a stodvunum, t.e. webcast. 

Bib#76

http://ws100.com/home.html

 

Kanada og á leið til USA

Búinn að vera í góðu yfirlæti hér í Kanada og fara aðeins út að skokka með vinafólki.  Ekki leiðinlegasti staður í heimi þ.e. Vancouver.  Stutt í fjöllin og önnur útivistarsvæði. 

Flýg til Seattle á eftir og hitti þar á Leó og Sirrý sem ætla að fylgja mér í hlaupið.  Fljúgum svo áfram til Sacramento á fimmtudaginn áður en við förum til squaw Valley þar sem hlaupið hefst á laugardagsmorgunn kl: 05.00.  Ca. 13:00 að íslenskum tíma. 

Ýmislegt

Vegna frekar mikilla snjóa eru líkurnar á að fara verði aðra leið í byrjun  
eða réttara sagt beygja út af núverandi leið eftir ca. 15 km og hlaupa  
neðar í fjöllunum ca. 15-20 km leið og hluta af henni á malbiki. Síðast  
var hún hlaupin 2005.

David Goldberg félagi minn sem ég kynntist í UTMB 2007 byrjaði í gær í  
fjallahjólakeppni frá Kanada til landamæra Mexíkó.  Tour Divide er 4400 km  
að lengd og er hægt að fylgjast með keppendum hér á korti

Þannig að þeir sem vilja eitthvað meira en Bláalónsþrautina geta kíkt yfir hafið.

Hef keypt margar tegundir af sokkum gegnum árin en er nú alveg hættur að  
kaupa eitthvað annað en sokka frá X-Socks og þá Speed one týpuna.  Hef nú  
notað sama parið síðan í ágúst í fyrra og hlaupið kannski 1500 km í þeim  
og eru þeir enn það góðir að ég er að hugsa um að nota þá í Western States  
hlaupið þ.e. ef ég kaupi ekki nýja af því tilefni.  Keypti "venjulega" sokka um daginn og þeir entust tæpa 200 km sem mér fannst ansi lélegt ekki síst vegna þetta virtust vera góðir sokkar og frá Asics sem framleiðir nú ekkert drasl en hafa greinilega ekki verið topp of the line sokkar þótt verðið hafi verið þannig.
X-Socks speed one

Hljóp upp að mínum "Steini" í dag.  Leiðin er 7.5 km og því ca. 4 km lengri en upp að rétta Steininum og náði ég að bæta mig um ca. 5 mín og hlaupa nánast alla leiðina.  Varð að gefa aðeins eftir í brattasta hlutanum.   Tíminn var 43:32 og er ég orðinn frekar spenntur að reyna mig við rétta Steininn þegar ég kem heim í sumar.  4 km aukalega eru að lágmarki 16 mín svo kannski maður nái þangað upp undir 30 mín.

Að taka því rólega

Var að lesa viðtal við þrjá af þeim sem helst koma til greina til að standa eftst á palli i WS100.   Þeir eru nú byrjaðir að slappa af og einn þeirra fer því úr 330 km á viku niður í 300 km til að vera ekki að ofgera sér síðustu dagana fyrir hlaupið, tekur þó nokkra daga í hvíld síðustu vikuna.    Greinilegt að menn eru með aðrar áherslur þarna úti en ég hef (og líka meiri tíma).  Annar tók því reyndar rólegar og sagðist hafa haldið sig við hóflegar vegalengdir (max. 180 km) og bara hlaupið þegar honum langaði til og með ekkert skipulag á æfingunum. 

Þannig að það verður gaman að sjá hvernig þessum ólíku hlaupurum reiðir af þarna fremst.  Kilian Jornet sem hefur unnið UTMB síðustu 2 ár var að klára 700 km hlaup á landamærum Frakklands og Spánar þ.e. frá Atlantshafinu yfir að Miðjarðarhafinu ef ég skildi það rétt.  Svo hann mætir kannski smá þreyttur í hlaupið.  

Fékk nýju skónna mína í gær, Salomon XT Wings 2 og reyndust þeir vel á fyrstu æfingunni.  Góðir bæði á malbiki og offroad.   Gömlu skórnir standa enn fyrir sínu og verða þeir teknir með sem vara skór. 

Western States 100 nálgast

Hef átt í vandræðum með að logga mig inn hér og því hef ég verið latur við skriftir.

Hef náð að æfa ágætlega undanfarið sérstaklega utanvegar nú eftir að snjórinn fór.  Hef aðgang að góðum slóðum hérna og 400m háu fjalli.  Þarf ekki að hlaupa langt til að komast á uppáhaldsleiðina mína sem liggur fyrst í gegnum bæinn ca. 2.5 km og svo upp á heiði og þaðan upp á fjallið.  Þannig nær  maður upphitun, jafnri hækkun og svo góðum bratta í restina.  Markmiðið er að hlaupa alla leið en ennþá einn skafl í leiðinni þannig að það hefur ekki tekist enn.  Þegar upp er komið get ég þrumað niður 7 km veg ef ég vil fá góða æfingu í niðurhlaupum og tek ég yfirleitt þá leiðina og nokkra útúrdúra með ef ég vil lengja.   

Er orðinn býsna sterkur eftir brekkuhlaupa vetursins og vorsins auk þess sem ég hef náð af mér nokkrum kg.  Ég hleyp því mest núorðið utanvega þar sem það er orðið mjög auðvelt þótt það séu nokkrar brekkur á leiðinni og svo líka miklu skemmtilegra en að hlaupa á malbikinu.

Ákvað að taka þessa viku aðeins rólegar og ná frekar löngu hlaupi um helgina auk þess sem ég fann fyrir þreytu sem ég var ekki að ná úr mér með því að taka einn dag í frí, tók því þri og fim í frí núna. 

Western states er 3 vikur í burtu og er spennan farin að aukast.  Fékk viðbót í crewið mitt þegar dani nokkur sem ég hef verið í samskiptum við bauðst til að slást í lið með mér þarna úti þar sem félagi hans sem ætlaði að hlaupa viðbeinsbrotnaði í síðustu viku.  Lét ekki segja mér það tvisvar enda bara betra að hafa fleiri en færri en Leó félagi minn og kona hans ætla einnig að koma með út. 

Margir góðir munu mæta í þetta hlaup þannig að ekki þarf að hafa áhyggjur af fyrstu 20-30 sætunum þó því þau eru bókuð af klassahlaupurum frá USA og Evrópu.